ağıllı — sif. 1. Dərrakəli, düşüncəli, şüurlu. Ağıllı adam. – Yusifin arvadı Avropa elmlərindən dadmış bir ağıllı arvad idi. N. N.. Tərlan ağıllı oğlunun hər kəlməsindən xoşlanırdı. M. Hüseyn // məc. Tədbirli, öz işini bilən. <Mirpaşa:> Ağıllı . .… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ağıllı-başlı — sif. 1. Yaxşı, layiqli, lazımi şəkildə, qaydalı, sanballı, əməlli. <Əsgər bəy:> Heydər bəy, bu niyyətdən düş, mənə bir on beş gün möhlət ver, mən sənə toy xərci hazır edim, ağıllı başlı toy elə! M. F. A.. <Hacı Həsən:> Sənin dərdin az … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ağıllı-kamallı — dan. bax ağıllı 1 və 3 cü mənalarda. <Erkək Tükəzban> batinən ağıllı kamallı bir türk qadınıdır. . B. T … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ləbib — ə. ağıllı, müdrik, hikmətli … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ərib — ə. ağıllı, huşlu … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ağıl — 1. is. <ər.> 1. İnsanda düşünmə və dərketmə qabiliyyəti; zəka. // Şüur, idrak. Bu növcavan gülüzlü, xoşsifətli olub, ağıl və kamalı üzündən məlum edirdi. N. N.. Ağıl deyir, qalmayacaq yer üzündə qandan əsər; Hər könülə ilham kimi gələcəkdir … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
aqil — ə. 1) ağıllı, ağıllı kamallı; 2) həddi büluğa çatmış, yetkinlik yaşında olan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
əhl — ə. 1) sakin, yaşayan; 2) sahib, malik; 3) sözəbaxan, deyilənə qulaq asan. Əhli Allah dindar; əhli beyt peyğəmbərin ailə üzvləri; nəsli; əhli bəsirət zəkalı, gözüaçıq; əhli cəhan dünyada yaşayanlar; əhli cəhl cəhalətdə olan; nadanlar; əhli cənnət… … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
əqəl — ə. ən ağıllı; daha ağlılı; çox ağıllı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ərşəd — ə. 1) ən ağıllı, ən kamallı; daha ağıllı, daha kamallı; 2) ən igid, ən qorxmaz; daha igid, daha qorxmaz; 3) ən düzgün, ən doğru, ən sağlam; daha düzgün, daha doğru, daha sağlam … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
aqilanə — sif. və zərf <ər. aqil və fars. . . . anə> köhn. Ağıllı, ağıla müvafiq, ağıllı adama layiq. Aqilanə hərəkət. Aqilanə söz. – <Şah:> Çox aqilanə iş görür, həm öz canını qurtarır, həm camaatın canını. Ə. H … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
